Tizi 'n Test
Donderdag 29 november: Vanmorgen bij vertrek uit Taroudant een rondje langs de stadsmuur gereden; vroeger woonden daar heel veel ooievaars, maar sinds de restauratie van de muur zijn alle nesten verdwenen en daarmee ook de ooievaars. 15 jaar geleden reden wij van Taroudant naar Marrakech via een bergroute met een pas op 2100 meter, de Tizi ’n test. Toen was de weg slecht en nauwelijks een fiat uno breed. We hadden ergens gelezen dat de weg verbeterd was en vandaag stond die route op ons programma. De weg was mooi, nieuw en 2 baans tot een paar kilometer voor de pas. Toen werd het weer een hele slechte kronkelige, gekartelde 1 baans weg. Soms was het asfalt verdwenen. Passeren was sowieso onmogelijk, langzaam naast elkaar door schuiven op een wat breder stuk lukte nog net. Net voor de pas ligt een restaurant en heb je een enorm mooi uitzicht over de bergen en het dal richting zuiden. Er waren paragliders die vanaf de pas vertrokken, ze werden dan later in een lager gelegen dorp opgehaald of landden weer netjes op het plateau voor het restaurant. We ontmoetten een marokkaan die op de bus naar Marrakech wachtte. Hij was afkomstig uit Tata en had de afstand naar de pas lopend afgelegd in 3 weken(minder dan 300 km). Hij was antiquair en spoorde zo in dorpjes antieke spullen op die hij dan weer verkocht in de souk of in zijn winkeltje in Tata. Na de lunch zijn we verder gereden naar Marrakech, de weg werd wel ietsje breder na de pas, maar de haarspeldbochten en sterke stijgingen en afdalingen bleven. Er was hier en daar ook schade aan de weg door vallend gesteente en door de regen van afgelopen najaar. Er rijdt weinig verkeer en de Marokkanen scheuren door de bochten, nemen bij voorkeur de binnenbocht, wat af en toe hachelijke situaties opleverde. Er liggen enkele dorpjes onderweg, sommige bestaan nog voornamelijk uit lemen huisjes, maar vaak staat er ook stenen nieuwbouw. De begroeiing is afwisselend en de vergezichten soms adembenemend. De weg na de pass voert door een rivierdal. We hadden gelezen dat er bij het dorpje Timnel een gerenoveerde moskee uit de 12e eeuw staat die je kunt bezichtigen. De moskee staat vanaf de pas slecht aangegeven, dus we misten de afslag. Gekeerd en naar de moskee, die op een heuvel ligt gereden. Daar stond een lege stoel voor de deur en er zat op de parkeerplaats een jonge marokkaan bij zijn auto. Volgens de jonge man was de moskee nooit open om te bezichtigen. Hij was marokkaan en kende toch zijn land wel. We zeiden dat we op een overheidssite hadden gelezen dat de moskee wel te bezichtigen was en opeens door de bewaker van het pand op; hij was even gaan eten. Hij maakte de poort open zodat we binnen konden kijken. De moskee is maar gedeeltelijk echt oud, een gedeelte is gewoon echt helemaal nieuw. Er is over het grootste deel ook geen dak meer, maar de delen die echt oud zijn, zijn fraai bewerkt. Het geheel is ook best mooi met veel bogen. Helaas komen er bijna nooit bezoekers zei de bewaker; reden, te onbekend en te ver voor westerlingen. We vroegen wat zijn service kostte, hij wilde graag kleding voor volwassenen en kinderen, maar die hadden we niet, dus hebben we dirhams gegeven, hij was er blij mee. Net na Asni had een restaurant aan de rivier een creatief idee: er stonden in de droge rivierbedding overal verspreid tafeltjes en stoeltjes. Er waren paarden en kamelen om de bezoekers te plezieren, er stonden op wat gras ook tafeltjes onder rieten parasols. Helaas was er niemand om van te genieten. Uiteindelijk kwamen we na een, vooral voor Thieu intensieve, rit van 7 uur aan op een camping ten zuiden van Marrakech. Het was wel de allermooiste route die we ooit gereden hebben.
Reacties
Reacties
Ja de foto's die er bij horen zijn oom erg mooi .
Mooi verhaal weer. De gebaande paden bleken alleen wat smal, begrijp ik. Gelukkig is alles goedgekomen. Mooie foto's ook van jullie bezoek aan de tempel en ook de andere foto's.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}