Vrijdag 16 november:Vannacht heeft het flink geregend, maar vanmorgen was het bewolkt maar droog. We zijn verder via de kustweg naar het zuiden gereden. Weinig verkeer op de weg. Ten noorden van Agadir wordt flink gebouwd, resorts en andere vakantieverblijven, heel de kuststrook wordt volgebouwd. Onderweg meerdere malen mobiele snelheidscontroles, die zijn er veel in Marokko.Ook zijn er vooral dicht bij steden vaak politiecontroles, maar toeristen mogen altijd doorrijden. Aangekomen in Agadir scheen inmiddels de zon bij een aangename temperatuur. De camping in Agadir gaat er snel op achteruit, kon je vorig jaar nog douchen, nu zijn de douches buiten gebruik. Er staan ook bijzonder weinig overwinteraars, misschien moeten die nog komen. Onze buurman is een Duitser van 82 met hond. De man waarschuwde onmiddellijk op agressieve toon dat zijn hond kleine hondjes niet mag en ze aanvalt. Ik heb hem verteld dat Bubbles gewoon aan de lijn ligt en dat dat zo blijft, maar hij bleef zeggen dat Bubbles niet in de buurt van zijn hond mag komen. Heb hem toen maar verteld dat Bubbles gewoon op onze plek aan de lijn ligt en dat dit een camping is en niet zijn tuin. Later bleek dat de Duitse hond een keer aangevallen is door een kleine hond. De man is voor het eerst in Marokko, maar het bevalt hem niet echt. Vanavond zijn we in de stad gaan eten en kwamen in het restaurant een Canadees tegen, hij liet ons een foto zien van een dikke laag sneeuw vandaag in Montreal.

Zaterdag 17 november 2018: Vanmorgen hebben we de was naar een wasserette gebracht en zijn naar de Carrefour supermarkt om boodschappen gegaan; onze voedsel voorraad moest nodig aangevuld worden. Bij gebrek aan een douche op deze miserabel onderhouden camping, maar gebruik gemaakt van onze eigen faciliteiten. Voor de rest een luierdag in een mager zonnetje. Onze 82 jarige Duitse buurman heeft een navigatiesysteem wat in europa perfect werkte, maar hem nu in de steek laat. Het kostte even om hem duidelijk te maken dat hij geen kaart van Marokko in het systeem heeft omdat hij landen buiten europa los moet kopen. Hij heeft geen idee hoe hij een kaart moet kopen of zijn systeem moet updaten. We hebben een grote expositie bezocht; National Crafts Fair. Het is een soort hele grote tentoonstelling van allerlei, vaak handgemaakte, producten (kleding, voedsel, lederwaren, sieraden etc) uit de diverse regio’s in Marokko. De tentoonstelling duurt een week en eindigt morgen. Er waren erg veel bezoekers, buiten zijn op een podium optredens van muziek/dans groepen. De was was om half acht vanavond klaar, gestreken, ook de handdoeken, gevouwen en geseald. We zijn gaan eten in een restaurant waar we al 15 jaar elk jaar komen en werden dan ook zeer enthousiast begroet door het personeel. Dit restaurant wisselt zelden van personeel, maar we misten toch iemand. De man bleek met pensioen te zijn gegaan op zijn zestigste. Als je baas meewerkt mag je blijven werken, anders moet je een nieuw baantje zoeken want het staatspensioen is 70 procent van het loon, in dit geval max. 250 euro per maand en dat is ook in Marokko veel te weinig om van te leven. We hebben heerlijk gegeten en waren net voor de regen begon terug op de camping. Er wordt de komende dagen veel regen voorspeld.

Zondag 18 november 2018:Het heeft weer een groot deel van de nacht geregend. Maar vanmorgen leek het droog te blijven, dus besloten we op de fiets naar de souk te gaan, 4 km verder. Een Francaise die in onze buurt staat wilde net vertrekken naar de bushalte om ook naar de souk te gaan. Maar besloot met ons mee te fietsen. De weg naar de souk is niet helemaal vlak, maar valt goed te doen, de francaise echter zuchtte en pufte en kwam niet vooruit. Helaas heeft het ook nog heel de heenweg geregend. De fietsen geparkeerd bij poort 2, onder wakend oog van een cigaretten verkoper. De Francaise vond dat maar niks. Ze zette niet haar fiets op slot, maar legde haar fietsmandje met een ketting vast aan de fiets. Haar man was politieagent geweest en ze had geleerd niets en niemand te vertrouwen. Dat we haar verzekerden dat de man goed op de fietsen zou passen stelde haar niet echt gerust. We hebben de dame begeleid naar een koffietentje en haar daar achtergelaten, ze zou op eigen gelegenheid terug naar de camping komen was de afspraak. Het was druk in de souk, ook erg veel europeanen, veel meer dan voorgaande jaren, maar iets nieuws tussen de koopwaar hebben we niet kunnen ontdekken. Uiteraard hebben we weer heerlijke cocosmacaroontjes gekocht voor bij de koffie. Daarna terug naar de camping gefietst. De Francaise volgde meer dan een uur later, helemaal blij, ze had groenten en fruit gekocht en een francaise ontmoet die in Agadir woont. Ze was ook blij met de fietsbewaarder, die had ze met enkele dirhammen beloond. Kwamen we op deze tour al enkele alleenreizenden tegen, op deze camping staan wonderlijk veel alleenreizenden. Naast ons aan beide kanten een duitse man, een plek verder een oostenrijks/zuidafrikaanse vrouw, tegenover ons de francaise en dan nog een fransman wiens vrouw vorig jaar overleden is. Hij loopt een beetje met zijn ziel onder de arm. Heel de middag zijn er regelmatig buitjes gevallen, en er wordt nog meer regen voorspeld.