bubblesnaarmarokko.reismee.nl

Sidi Ifni- El Quatia

Maandag 19 november:Vanmorgen begon de dag weer droog, we hebben ingepakt en toen we de camping afreden werden we getrakteerd op een enorme hoosbui. Daar ze op veel plaatsen in Marokko geen afvoerputten hebben stonden gelijk veel straten blank en zijn sommige straatjes tijdelijk kleine riviertjes. Mogelijk door de hevige regenval was het niet druk op de weg. We reden door een wat saai vlak landschap naar het zuiden, dan vanaf Tiznit bergachtig naar de kust. De zee had een flinke golfslag en eigenlijk wilden we bij Leghzira naar de natuurlijk gevormde rotsboog op het strand gaan kijken. Oorspronkelijk waren er twee door erosie gevormde bogen, maar een ervan is een paar jaar geleden ingestort. Helaas weer een stortbui, dus zijn we doorgereden naar Sidi Ifni, waar we nu op een camping staan. Sidi Ifni is een kleine vissersplaats die pas sinds 1969 definitief tot Marokko behoort. Voordien was het een spaanse enclave en een aantal gebouwen doet aan de Spanjaarden herinneren. Verder is het stadje niet al te best onderhouden: vergane glorie.

Dinsdag 20 november:Er liggen hier drie campings op rij, alle drie de campings hebben minder dan 10 klanten, de overwinteraars moeten nog komen. We zijn via een pad langs het strand op weg gegaan naar de haven, maar dat was een beetje ver lopen, dus zijn we via de straatweg weer teruggelopen. In een zijstraat werd gevoetbald door opgeschoten tieners. Midden op de weg 2 handbaldoelen. Na de lunch werden de doelen op de stoep gelegd en was de weg weer vrij voor verkeer. Toen we goed keken zagen we dat de gemeente ook de belijning van een minivoetbalveld op de weg geverfd had, keurig met middenlijn en doelcirkel. De zon scheen vandaag en er stond nagenoeg geen wind, dus besloten we te lunchen op een terrasje op de boulevard die Sidi Ifni ook heeft. We bestelden een omelet met brood en koffie, maar bestek kregen we er niet bij. Toen we moesten afrekenen kostte onze lunch 1 euro 20. 1 euro 20? Dat kan niet waar zijn vertelden we de ober. Hij telde nog een keer en toen kostte de lunch voor twee 2,5 euro. Onze allergoedkoopste lunch ooit.

Woensdag 21 november 2018:Vanmorgen zijn we op tijd uit Sidi Ifni vertrokken. Mooi 50 km door de bergen naar Guelmim. De weg slingert behoorlijk. Er wordt op diverse plaatsen aan de weg gewerkt en dan zijn er weer omleidingen via een zandpad. Dit is vast ons jaar van de slechte wegen en wegwerkzaamheden. Er groeien heel veel cactussen langs de weg; de bewoners zijn nog hun werkzaamheden aan het opstarten, hier en daar worden cactusvijgen in kisten geschud om langs de weg te koop aan te bieden. Na een uur rijden bereiken we Guelmim, even terug in de tijd: heel veel ezels met karretjes in de straat. Aan de Oostkant van de stad ligt een Marjane-supermarkt, daar is het nog rustig en hebben we even boodschappen gedaan. Dan op weg naar Tan-Tan Plage, ook wel El Quatia genoemd, 150 km zuidelijker. Als we Guelmim uitrijden springen er opeens kinderen voor de camper, net op tijd springen ze weer naar de kant en gooien een steen tegen de camper. We rijden nu echt door de woestijn, er loopt een kudde dromedarissen te grazen en na het volgende dorpje groeit wat hei en taaie struikjes, maar dat is het dan. In datzelfde dorpje staat een groepje demonstrerende vrouwen, ze zingen iets, maar waarover het gaat?? Na een tijdje wordt het bergachtig, maar er groeit nagenoeg niets en er liggen ook geen dorpjes, gewoon vele kilometers door het niets. Wel staan er hier en daar nog plassen water, het heeft ook hier kortgeleden geregend. Weinig verkeer op de weg, wel regelmatig bussen. Soms zitten er mensen langs de weg die wachten op een bus en soms is er een wat groener stuk met bewerkte landerijen. In een klein dorpje biedt men langs de weg diesel te koop aan in 5 liter waterflessen. Als we Tan-Tan binnenrijden is het eerste wat we zien twee grote witte kamelen op een rotonde en dan rijden we via een brede boulevard de stad in. Na de stad vervolgen we onze weg richting kust, het is tevens de weg naar Mauretanie. Dan bij de kruising naar El Quatia moeten we van de politie naar de kant, te hard gereden zegt de agent, hmm en nu? Tja 8 km te hard gereden betekent 150 dirham boete(15 euro), Het is niet anders, maar we willen we wel een kwitantie. Die krijgen we zegt de agent. Na de rijbewijs en paspoort gegevens genoteerd te hebben en de 150 dirham in ontvangst te hebben genomen krijgen we een keurig formulier waarop de boete en de overtreding genoteerd staan. Het is na enen als we in El Quatia op de camping arriveren. We hebben nu uitzicht op de zee. Door een poort kun je vanaf de camping naar het strand. Dat strand is tijdens eb vele meters breed, in de duin/struikrand voor het strand ligt erg veel vuil en glas, maar ook leuke schelpen. Er liggen hier 3 campings op rij, allemaal met maar een paar kampeerders.

Reacties

Reacties

Ben

Goedkoopste lunch! Da ''s lekker meegenomen. Concept "je mag hier met je handjes eten" ook niet onbekend. Meer vervelends dit keer. Regen, slechte wegen en boete. Hopelijk gaat het nu beter. Groetjes van ons

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!